![]({"large":{"file":"https:\/\/www.mediweetjes.nl\/wp-content\/uploads\/2018\/11\/Astrid-artikel-2-542x410.jpg","width":542},"full":{"0":"2018\/11\/Astrid-artikel-2.jpg","1":1200,"2":908,"3":false,"file":"https:\/\/www.mediweetjes.nl\/wp-content\/uploads\/2018\/11\/Astrid-artikel-2.jpg"}})
‘Begrip van collega’s begint bij een veilige werkomgeving’
Heb jij een chronische aandoening of beperking en zou je willen dat je werkomgeving daar meer rekening mee houdt? Praat er dan vooral over. ‘Begrip voor een situatie valt en staat met kennis. Je kunt niet van collega’s verwachten dat ze alles direct begrijpen en dus begrip tonen als jij niets aan ze vertelt. Maar het is aan de werkgever om een veilige werkomgeving te creëren waarin je open durft te zijn. Het is een wisselwerking’, aldus Astrid van de Nieuwenhof, coach en zelf reuma-ervaringsdeskundige.
‘Maar het gaat niet alleen om het praten op zich, het gaat ook om ‘hoe’ we met elkaar communiceren. Ook mensen met een chronische aandoening kunnen begripvoller reageren op vragen. Begrip voor de onwetendheid van de ander is hierin een hele belangrijke.
Toen ik zelf acht jaar geleden de diagnose ‘reuma’ kreeg, dacht ik ook; reuma is toch voor oudere mensen? Tot dat ik ontdekte dat de eerste symptomen toch echt al kunnen beginnen op 25-jarige leeftijd. Dan kan ik nu ook van mijn collega’s niet verwachten dat ze direct begrijpen waarom ik bij de fysiotherapeut wel een uur zoet ben, terwijl zij zelf met een kwartiertje klaar zijn. Als ik uitleg dat ze bij mij wel vier gewrichten moeten behandelen, is het begrip direct een stuk groter. Vragen zij mij niets en vertel ik zelf niets, dan blijft die onduidelijkheid ergens in de lucht hangen en wellicht voor irritatie zorgen. Zorg er daarom voor dat de ziekte of aandoening onderwerp van gesprek is en blijft.’
Hoe kun je op meer begrip rekenen als je collega’s van niets weten?
Volgens Astrid is het belangrijk dat een werkgever luistert naar zijn werknemer en samen bepaalt waar de behoefte ligt.. ‘Maar als de werknemer in zo’n gesprek niet open durft te zijn over zijn of haar ziekte en symptomen, verandert er weinig. Het is jammer te zien dat deze werelden nog steeds tegenover elkaar staan in plaats van naast elkaar.
Werknemers zijn nog steeds bang dat dit consequenties heeft voor hun baan of relatie met collega’s of werkgever. Oproep aan werkgevers is dan ook om een veilige omgeving te creëren waarin mensen open en eerlijk durven te zijn. Ga samen uit van de mogelijkheden in plaats van de beperkingen en angst voor kosten.’
We moeten open zijn maar er is nog veel angst voor gevolgen. Dit klinkt als een patstelling. Astrid: ‘Dat blijft inderdaad een lastige maar daarom ben ik er om de verschillende partijen hierin te coachen.
Stel je bent werkgever en je hebt een werknemer met een chronische aandoening. Op zich functioneert deze persoon prima maar je merkt dat het energieniveau lager is dan normaal. De concentratie neemt ook af. Onduidelijkheid over de oorzaak kan onbegrip bij collega’s creëren, de werksfeer verminderen, onzekerheid en misschien wel boosheid en frustratie opleveren. Uiteindelijk kan dit de ziekte alleen maar verergeren en voor een langere afwezigheid zorgen. Een ziektedag kan een werkgever 400 euro kosten. Niemand is hierbij gebaat.
Hoe ga je hier als werkgever mee om? Hoe reageren collega’s? Ik coach én de werkgever, de collega én de werknemer individueel. Dit heeft al tot heel wat verbetering op de werkvloer geleid. Bekijk de video die ik over mijn eigen werksituatie heb gemaakt in samenwerking met mijn werkgever. Dan zie je direct waarom een open werksfeer van groot belang is voor een prettige werksituatie waarin mensen zich veilig voelen en zichzelf kunnen zijn.
Wil je graag in contact komen met Astrid, bezoek dan de website van Reuma Werkt.
Wat is jouw ervaring op de werkvloer? Is daar al een open sfeer? Geef je reactie in de comments.
Bekijk hieronder de video die Astrid heeft gemaakt met haar eigen werkgever.
Foto: Jan van Beijnhem van Fotostudio XL
![]({"jaw_blog-16_9-small":{"file":"https:\/\/www.mediweetjes.nl\/wp-content\/uploads\/2018\/10\/HighRes20171025_DARPPANTS_053-170x95.jpg","width":170},"jaw_blog-16_9-middle":{"file":"https:\/\/www.mediweetjes.nl\/wp-content\/uploads\/2018\/10\/HighRes20171025_DARPPANTS_053-270x152.jpg","width":270},"jaw_blog-16_9":{"file":"https:\/\/www.mediweetjes.nl\/wp-content\/uploads\/2018\/10\/HighRes20171025_DARPPANTS_053-475x267.jpg","width":475}})
![]({"jaw_blog-16_9-small":{"file":"https:\/\/www.mediweetjes.nl\/wp-content\/uploads\/2018\/10\/HighRes20171025_DARPPANTS_053-170x95.jpg","width":170},"jaw_blog-16_9-middle":{"file":"https:\/\/www.mediweetjes.nl\/wp-content\/uploads\/2018\/10\/HighRes20171025_DARPPANTS_053-270x152.jpg","width":270},"jaw_blog-16_9":{"file":"https:\/\/www.mediweetjes.nl\/wp-content\/uploads\/2018\/10\/HighRes20171025_DARPPANTS_053-475x267.jpg","width":475},"jaw_blog-16_9-big":{"file":"https:\/\/www.mediweetjes.nl\/wp-content\/uploads\/2018\/10\/HighRes20171025_DARPPANTS_053-878x494.jpg","width":878}})