‘Mijn vader met Parkinson staat nu zelfstandig op’

‘Vergeet niet, mijn vader heeft ook slechte dagen. Maar toch staat hij elke week klaar om met mij te sporten. Soms zie en voel ik zijn pijn, maar ik zie ook het moment dat hij weer die ‘boost’ krijgt. Door de Parkinson tranen zijn ogen continue maar daarachter zie ik een glimlach als hij mij aankijkt na het volbrengen van zijn oefeningen. Het gevoel van ‘kijk eens Leon’ goed hè? Dat raakt mij iedere keer weer.’

28 maart 2019
Geplaatst in Parkinson

Leon Pijnenburg is ParkinsonBokscoach bij Boxing Boldy in Den Bosch en is een half jaar geleden begonnen met het trainen van zijn vader die de ziekte van Parkinson heeft.

‘Wat mij triggerde om met mijn vader aan de slag te gaan was mijn geloof in bewegen. Als je beweegt, maak je op termijn endorfine en dopamine aan. En dat is juist wat mensen met de ziekte van Parkinson missen. De prikkel van hersenfunctie naar spierprikkelingen. Ik hoefde echt niet lang na te denken om dit twee keer per week met mijn vader te mogen doen.

‘Iedereen wil meedoen, niet aan de zijlijn staan’

Ik geloof in ‘er zijn voor een ander’ en om van daaruit samen een vertrouwensband te creëren. Omdat het vertrouwen bij de meeste mensen met Parkinson weg is na de diagnose, is dat hard nodig. Daardoor ook raken ze vaak in een isolement en staan ze letterlijk aan de zijlijn van de maatschappij. In mijn beleving wil iedereen meedoen en gezien worden zoals hij of zij is en niet als patiënt.’

‘Ik zie wat er gebeurt als je er voor de ander bent’

Wat je volgens Leon nodig hebt om resultaat te boeken, zijn simpele oefeningen en doorzettingsvermogen. ‘Maar dan het werkt dus ook echt’, vertelt Leon enthousiast. ‘Ik probeer alleen maar aan te geven dat er hoop is voor mensen met de ziekte van Parkinson. Ik ben geen arts, maar wel sportinstructeur en Parkinsonbokscoach en ik zie wat er gebeurt als je er voor de ander bent.’

‘Mijn vader heeft geen angst meer om te vallen’

‘Wat heeft die man een progressie gemaakt. In het begin moest ik mijn vader overal bij ondersteunen. Nu kan hij zelfstandig, zonder zijn handen te gebruiken, opstaan vanuit een stoel of bankje.

Mijn vader blijft vechten tegen Parkinson. Laatst moest hij de oefeningen onthouden, hardop tellen, herhalingen en veel lopen om zijn stabiliteit te verbeteren. Dit werkte fantastisch voor iemand van 77 jaar.

‘Humor speelt een belangrijke rol’

Door de training heeft mijn vader nu ook geen angst meer om te vallen. We hebben dit zo vaak geoefend dat hij nu weet hoe hij moet ‘valbreken.’ Hij weet nu hoe hij op een verantwoorde manier weer moet opstaan. Dat was vijf maanden geleden wel anders. Toen durfde hij echt zijn bed niet uit te stappen. Vergeet ook niet; humor speelt hierbij ook een belangrijke rol.

De eerste groepstraining is inmiddels een feit. Leon heeft samen met 8 Parkinson buddy’s de eerste Parkinson bokstraining aan mensen met Parkinson gegeven. ‘Wat een geweldig succes was dat. We stonden met met z’n allen klaar om de groep te begeleiden.

‘Gewoon mens zijn in plaats van patiënt. Daar gaat ’t om’

Bij binnenkomst waren de Parkinsonboksers nog wat gespannen. Maar vanaf het begin van de training was de spanning helemaal weg. Humor en veel zelfspot, verbinding met elkaar, het gevoel er niet alleen voor te staan en vooral plezier maken. We zijn echt bevoorrecht om dit te mogen doen voor deze geweldige harde werkers. Gewoon mens zijn in plaats van patiënt. Daar gaat ’t om.’

Inmiddels geeft Leon Pijnenburg samen met een aantal buddy’s elke vrijdagochtend bokstraining aan mensen met de ziekte van Parkinson.

Contactgegevens van Leon zijn bij de redactie bekend.

Video en afbeelding: Leon Pijnenburg

Noot van de redactie: De vader van Leon is overleden op 22 maart 2022.

Bericht van Leon hierover op LinkedIn:

‘Dinsdag 22 maart 2022. De laatste foto ( rechts) in de bokshouding met mijn vader. 5 minuten later was hij er niet meer. Mijn vader had gekozen om deze dag euthanasie te plegen. Het gevecht was over. De handdoek ging in de ring. Het was goed zo. Wat heeft hij hard gevochten. Een jaar lang helse pijnen moeten doorstaan. Vanaf 2017 hebben we gevochten tegen Parkinson. We haalden samen prachtige resultaten. De Harleon methode was geboren. Dankzij vader hebben we nu een prachige club. 3 keer in de week proberen we meer mensen met Parkinson te helpen middels boksen in combinatie met cognitieve oefeningen. Vorig jaar kreeg mijn vader de diagnose parkinsonisme en MSA. Dat was een heel ander gevecht. Voor vader was het bijna niet meer te doen. Zijn laatste woorden dinsdag 22 maart 13.43 waren “ houdoe jongens”. Hij deed zijn bril , horloge af, klapte zijn telefoon dicht en liep naar de slaapkamer. Om 13.45 is hij in het bijzijn van zijn kinderen rustig ingeslapen. Wat een held! Wij zetten onze strijd tegen Parkinson voort. 1-2-3-4-5 wij gaan Parkinson te lijf!’

Deel dit bericht

Laat een reactie achter Reactie annuleren

Je reactie

Je naam

Je email-adres

Website

Ja, ik ontvang graag de nieuwsbrief

‘Mijn vader met Parkinson staat nu zelfstandig op’

‘Iedereen wil meedoen, niet aan de zijlijn staan’

‘Ik zie wat er gebeurt als je er voor de ander bent’

‘Mijn vader heeft geen angst meer om te vallen’

‘Humor speelt een belangrijke rol’

‘Gewoon mens zijn in plaats van patiënt. Daar gaat ’t om’

Deel dit bericht

Ook klaar met die lastige bijsluiter? Gebruik Kijk...

Ken jij het hand-voetsyndroom als bijwerking van c...

Tags

Laat een reactie achter Reactie annuleren

Laatste berichten

Onze Facebook pagina